The Host (2013) เดอะ โฮสต์ ต้องยึดร่าง

ส่วนหนึ่งที่ทำให้ The Host น่าสนใจมากกว่าเพลงประกอบที่โดนโคตรนั้น มาจากการที่ให้บทนางเอกเต็มๆตัวกับ Saoirse Ronan ตั้งแต่ฉายแววจาก บทอิเด็กเวรตะไลใน Atonement ตาสีฟ้าและหน้าตาสวยๆเรียบๆของเธอก็ครองใจเรามาตลอด และแม้ในเรื่องต่อๆมาที่เธอก็ไม่เคยรับบทรองเลย แต่ก็ยังไม่เคยประกบกับพระเอก และรับบทนำ คนเดียวเช่นนี้มาก่อน.. ในด้านการดำเนินเรื่องนั้น The Host ทำได้ค่อนข้างน่าเบื่อ และไม่มีจุดพีคใดๆเลย ไม่รู้ว่าฉบับนิยายก็เป็นเหมือนกันหรือเปล่า แม้จะมีบางฉากให้พอมาได้ลุ้นแต่ก็กลายเป็นลุ้นแบบเดิมๆตลอดทั้งเรื่อง หรือ ลุ้นจนไม่ลุ้นนั่นแหละ ส่วนประเด็นด้านความรัก “ต่างสปีชี่ส์” ที่เมเยอร์เคยประสบความสำเร็จมาแล้วจาก Twilight Saga พอมาถึง The Host เธอก็เหมือนคนมือเติบ จัดหนักกับเรื่องรักวัยรุ่นที่ฮอร์โมนพลุ่งพล่านอย่างเต็มที่ แถมยังเพิ่มดีกรีความ “วุ่น” เข้าไปอีกด้วยการทำให้มันกลายเป็นรัก 4 เส้าเสียเลย แต่ใช่ว่ามันจะแย่เสียทีเดียว เพราะการใส่ประเด็นรัก 4 เส้าดังกล่าว สร้างประโยชน์กับหนังมากกว่า รัก 3 เส้าของเบลล่า เจคอบ เอ็ดเวิร์ดมาก “เรารักสิ่งที่อยู่ข้างใน หรือ เรารักสิ่งที่เราเห็นข้างนอกกันแน่” แม้จะโยนคำถามเรื่อง รูปกาย และ ตัวตนเข้ามาในหนังแล้ว แต่หนังก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันสักเท่าไร เพราะหนังก็กลับไปให้ประเด็นเรื่อง กอดจูบ ลูบไล้ ของ 3 พระนางแบบเดิม ซึ่งถ้าลดฉากทำนองนี้ลง หนังอาจดูลื่นกว่านี้.. และ ไม่กลายเป็น โรแมนติดแหวว ขนาดนี้ (แต่คนเขียนเค้าอยากให้แหวววนี่นะ!) ทั้งที่หนังเริ่มต้นด้วยประเด็นที่ดีมากแท้ๆ (ซึ่งดันไปให้ค่ากับเรื่องรักโรแมนติค มากกว่า) แต่สิ่งที่สำคัญจริงๆของ The Host ที่ทำให้เกิดความประทับใจมากคือ การเล่นล้อและตั้งคำถามกับประเด็น “มนุษย์สมควรได้ครองโลกจริงหรือ?” อีกครั้ง แบบที่หนัง World Invasion เรื่องอื่นๆเคยเล่นมาทุกยุคสมัย และมันยิ่งดูน่ายกย่อง เมื่อมันมาอยู่ในหนังรักวัยรุ่น ประโยคที่เด็ดที่สุดของหนังเรื่องนี้เห็นจะเป็นตอนที่พระเอกแบบ จาเร็ด บอกว่า “ฆ่ามันได้สิ เพราะมันไม่ใช่มนุษย์”